حال غریب غیبت؛ با تو درد و دل می کنیم آقا...

به مناسبت نهم ربیع الاول، سالروز ولایت دوازدهمین اختر تابناک آسمان امامت و ولایت، بقیة الله الاعظم، حضرت مهدی(عج)

روزهایی که به سر می شود، جمعه هایی که بی غزل وصل می آید و می رود و حال خرابی که سالهاست رنگ و بوی آرامش به خود ندیده گواه درماندگی های بشریت است.
با شما سخن می‌گویم آقا؛ از نبودنتان، از این غیبت طولانی و انتظارهای بی پایان؟!
اگر چه حضورتان همواره نوری است بر سر این دنیای بی ارزش، اما مگر این هوای ابهام، این ابرهای تیره و این آسمانی گره خورده با عقده و فراموشی می گذارد؟!
مگر ذهن های درگیر شده در زرق و برق پرفریب روزگار می گذارد؟!
بی پرده بگویم آقا؛ سخت گرفتار خزان زمین شده ایم، همه باورها را در دل می پرورانیم، وجودمان را سرشار از عطر انتظار می کنیم، دست هایمان را به سوی آسمانی که آمدنت را سبب شود به تضرع و التماس و کرنش به درگاه حق تعالی دراز می کنیم، اما پای در مسیری به جز این می‌گذاریم!! و این سرآغازی است برای نبودن هایت و البته سالهاست که همین منوال تکرار می‌شود و تکرار می‌شود و شیفتگانت در خواب...
کلام، کلام پای دل است آقا. کمی با شما درد دل می کنم... دل هایمان شفاف نیست، صیقل می‌خواهد، باید زنگار از گوشه گوشه اش گرفت و گردوغبارش را تکاند که مگر می شود بدون نگاه و عنایت شما؟!
حال و روز اکنون مان را هم که می بینید!
پدر و مادری نگران فرزند، لیکن فراری از ترس بیماری؟!
دلمان خوش بود به حس در کنار شما بودن در عرفات، به حس هم قدم شدن با شما در حریم امن الهی و طواف، به لحظه اذان صبح و شام در مشعر و منا، که آن هم از ما گرفته شد.
دلمان خوش بود به روضه عزای ارباب بی کفنمان با حضورتان آقا، در گوشه‌ای از صحن و سرای حرمش یا بین الحرمین که آن هم گرفته شد... به جمعه هایی که برای آمدنت اگرچه با دلی مالامال از آلودگی‌ها اما جمعی دست به دعا می بردیم و ندبه خوان می‌شدیم و اکنون نیز این هم از ما گرفته شد...
همه چیز به خلوت و تنهایی گرویده است. چقدر خوب می توان اکنون طعم تنهایی را چشید؟!
آقای من؛ اگر بدیم و دلمان دل نیست، اگر حرفمان، قولمان و عملمان شایسته نیست، اگر سخن از یاوه می گوئیم و منتظر واقعی نبوده و نیستیم و اگر های خجل کننده فراوان دیگر اما، مولای خوب ما، دلهایی است که خالصانه حب تو را دارد، چشمانی است که سال‌ها برای آمدنت راه گونه گرفته است و نفس های که صادقانه اسم تو را بر زبان جاری کرده است.
مهدی فاطمه، به عاشقان پاک و خالصت بنگر و به لطف وجودشان، ای آبرودار در نزد پروردگار، شفیع همه ما باش.
تا جهان از این تاریکی رخت بر بندد... که نمی‌شود مگر با وجودت.
تا جهان دوباره از این پیله تنهایی و مرض بیرون آید. تا ندبه های در خلوتمان را این بار اما خالصانه تر از قبل و در کنار یکدیگر به آسمان راهی کنیم.
عجیب روزگاری است آقا و حقیقتاً ان الله بصیر بالعباد.
کلام آخر؛
بد یا خوب، کم یا زیاد، ما منتظر می‌مانیم تا ظهور تو نجات بخش غفلت بشریت شود، تا ظهور تو دنیایی از صلح را به ارمغان آورد و عشق واقعی را در دل ها بکارد.
سالروز ولایت تان مبارک.

پایگاه اطلاع رسانی

حوزه نمایندگی ولی فقیه در جمعیت هلال احمر