ماه نیمه رمضان

در شب نیمه ماه مبارک رمضان ، بهترین ماه خدا، کودکی چشم به جهان گشود که قدوم مبارکش شهر مدینه را غرق در نور ساخت و شادی را به خانه امیرالمومنین(ع) و فاطمه(س) به ارمغان آورد. حضرت امام حسن مجتبی(ع)، نوه بزرگ پیامبر اکرم(ص) می باشند که در مکتب پیامبر اکرم(ص) و امیرالمؤمنین (ع) رشد یافتند و در دامان برترین بانوی عالم، حضرت فاطمه زهرا(س)، بزرگ شدند.

ایشان پس از شهادت پدر بزرگوارشان، به مدت ده سال و شش ماه امامت مسلمین را عهده دار بودند.

امام حسن(ع) به اعتراف دوستان و حتی دشمنانشان، در فضایل و کمالات اخلاقی، انسانی کامل بودند. علاقه و محبت پیامبر نسبت به ایشان، حضور با پیامبر(ص) در جریان مباهله، سخاوت فراوان و عبادت زیاد موجب گردید تا از ایشان و برادرگرامی شان، امام حسین(ع) به عنوان سرور جوانان بهشت یاد شود.

در ادامه به برخی از بارزترین خصائص و ویژگی‌های اخلاقی و کمالات آن‌حضرت اشاره می کنیم:

شجاعت و شهامت

امام حسن مجتبی(ع) در سایه پدری پرورش یافت که در جنگ ها به دشمن پشت نمی کرد و تا دشمن را به هلاکت نمی رساند، از پای نمی نشست. ایشان نیز که از کودکی همراه پیامبر (ص) در جنگ ها حضور پیدا کرده و همچنین از پدر جنگاوری آموخته بودند، در میدان نبرد بسیار دلاورانه مبارزه می کردند.

ایثار و گذشت

امام حسن(ع)، اسوه گذشت و بزرگواری است. آن حضرت همواره نه تنها از ظلم و ستم دیگران چشم پوشی می‌کرد بلکه در برابر رفتار ناشایست، عطوفت و بزرگواری پیشه می کرد که همین امر موجب تغییر در رفتار فرد خطاکار می شد.

بردباری و شکیبایی

یکی از صفات برازنده امام حسن(ع) بردباری و شکیبایی است. آن حضرت در برخورد با مشکلات و مصائب و نیز در روبه رو شدن با جاهلان و دشمنان بسیار صبورانه برخورد می کرد. در روایتی درباره بزرگواری و بردباری ایشان این گونه بیان شده است، که مردی از اهل شام به تحریک معاویه، امام حسن(ع) را به باد دشنام گرفت. پس از این که آن مرد ساکت شد، امام او را سلام گفته و فرمودند: «به گمانم در این شهر غریب هستی. اگر نیازمند خانه هستی به تو منزل دهیم و اگر نیاز به مالی داری آن را در اختیارت قرار دهیم. اگر گرسنه ای سیرت سازیم و اگر نیاز دیگری داری کمکت کنیم».

مرد شامی که بسیار پشیمان شده بود، در حالی که می گریست گفت: «تو و پدرت نزد من مبغوض ترین مردم بودید و اینک محبوب ترین آنها هستید» و این گونه مردی جاهل و فریب خورده با برخورد صبورانه امام حسن(ع) هدایت یافت و در جمع دوستان اهل بیت (ع) درآمد.

کرامت و بخشندگی

در مورد بخشندگی و سخاوت امام حسن(ع) در منابع تاریخی آمده است که هیچ فقیر و مسکینی از در خانه امام نا امید باز نمی گشت و امام هیچ گاه درخواست آن ها را رد نمی کرد. ایشان درباره علت این کار فرمودند: «من سائل درگاه خدا و راغب پیشگاه اویم و شرم دارم که خود درخواست کننده باشم و سائلی را رد کنم». بخشندگی ایشان به حدی بود که حتی اگر مسکینی به در خانه هم نمی آمد، خود به سراغ او می‌ رفت و او را به منزل دعوت می ‌کرد و غذا و لباس می‌داد و گره از کارش بر می داشت.

مورخان و دانشمندان در شرح حال زندگانی کریمانه امام حسن مجتبی(ع)، بخشش‌های بی‌سابقه و انفاق‌های بسیار بزرگ و بی‌ نظیری ثبت کرده‌ اند، به طوری که در روایات نقل شده است که آن حضرت در طول عمر خود سه بار ثروت خود را به دو نیم تقسیم کرد و نصف آن را در راه خدا به فقرا و دردمندان بخشید. به خاطر این بخشندگی‌ها و کارهای نیکی که از سوی امام حسن مجتبی (ع) در مسیر خیر، احسان و کمک به طبقات درمانده و نیازمند انجام می‌گرفت آن حضرت را "کریم اهل بیت" لقب داده اند که با توجه به کرامت ‌ها و بخشش‌ های کم‌ نظیر و گاهی بی‌ نظیر آن بزرگوار، این لقب بسیار برازنده حسن بن علی است.

بر ما پیروان اهل بیت واجب است که سیره و رفتار پر عظمت امام حسن(ع) را سرلوحه زندگی خود قرار دهیم و سخنان ایشان را کلید راهمان سازیم.

کریم اهل بیت(ره) در حدیثی می‌فرمایند: «سه چیز انسان را هلاک می‌کند. آن سه تکبر، حرص و حسد هستند» و بیاییم تکبر ها را کنار بگذاریم و متواضع باشیم، از حرص دوری نموده و قانع زندگی کنیم، از حسد بپرهیزیم و خیرخواه یکدیگر باشیم.

پایگاه اطلاع رسانی

حوزه نمایندگی ولی فقیه در جمعیت هلال احمر