پیر و جوان، زن و مرد روزها را در انتظار فرا رسیدن این ماه سپری می‌کنند. اگرچه از آن روز واقعه قرن ها می‌گذرد اما هر سال گویی این حماسه عظیم، این مکتب انسان‌ساز، این صحنه عاشقی، زنده‌تر، روحبخش تر و تازه تر می شود.
قصه عاشقی، قصه دلدادگی، قصه اطاعت و فرمان پذیری، مبارزه با نفس، خارج شدن در برابر ذات احدیت، قصه شهامت و شجاعت و دلیری، راد مردی.
از هر زاویه که به این واقعه عظیم بنگری، در کنار همه بار مصیبتش یک به یک درس است.
عاشورا یک انقلاب فکری است، یک نهضت است برای هدایت، برای عبرت، برای تفکر.
به محرم که می‌رسیم اگر چه غم و مصیبت وارد شده به فرزند رسول خدا، آن بهترین انسان ها، حسین (علیه السلام) و یاران و اصحاب با وفایش، دل هر انسان آزادیخواهی را به تاراج غم فرو می‌برد اما این تمام ماجرا نیست. محرم و تکرار آن به مثابه یادآوری همه چند سطر پیش است.
بازگویی مسائل عاشورا و مرور تمام صحنه‌های آن حادثه و حماسه همیشه جاوید، علاوه بر بیداری و زنده نگه داشتن حس عدالت خواهی، ظلم‌ستیزی، ایستادگی و مقاومت، سبب تجدید حیات اسلام و احیای ارزش های فراموش شده می شود.
محرم کهنه نمی شود، هرگز پایان نمی پذیرد. محرم با حسین(ع) همواره در تاریخ زنده می ماند و این سوز و آه و اشک و ماتم تا دنیا دنیاست در دل و جان عاشقانه اباعبدالله(ع) رخنه کرده و می ماند. اصلا این ماه، ماه دلدادگی است به هر اندازه که دیده شود، شنیده شود و خوانده شود، باز تمامی ندارد. انسان عاشق را تشنه تر می کند، حالش را منقلب می سازد و دلش را مالامال از عطر و بوی حسین(ع)، و البته چه خوش عطری است عطر حسین(ع).
روزهای غریبی است. این دومین سالی است که عاشقان اباعبدالله(ع) و یاران با وفایش محرمی متفاوت را تجربه می‌کنند، اما خیمه محرم چهارطاق باز است. حالا هر که در انتظار رسیدن ماه حسین(ع) و حرف های دلی با حضرت ارباب بوده است، بسم الله...
به محرم خوش آمدید.